Varen!

Wachten tot de wasmachine en droger klaar zijn is natuurlijk de ideale gelegenheid om een nieuwe blog te schrijven. Buiten dat is er weer een week voorbij, en is er weer een hoop gebeurd…

Cruiseschip dat naast de Africa Mercy lag

De loods vertrekt weer

De vorige blog was vlak voor ik ging varen, en deze blog gaat daar dus mee beginnen. We moesten namelijk van Tenerife naar Senegal varen, ongeveer 1500 kilometer. De planning was om van zaterdagavond tot woensdagochtend te varen, 3 volle dagen en een klein beetje dus. Er zijn best wat regeltjes op een schip, en 1 daarvan is de tijden waarop je “shore leave” hebt, de tijden waarop je van het schip af mag dus…De shore leave verliep op zaterdag 12 uur smiddags, en ik maakte van de gelegenheid gebruik om smorgens nog even snel naar de McDonalds te gaan. Een McDonalds waar ze overigens bier verkochten; wat ik overigens die morgen niet genomen heb. Afijn, als je daarna het schip op loopt is dat best gek: vanaf dat moment weet je dat je 3 dagen lang niet van het schip af gaat kunnen. Rond het avondeten voeren we uit, en ‘s avonds hebben we met een groepje gezellig captain Philips gekeken (een film over piraten die een schip overnemen, lekker in de sfeer zeg maar ;) ).

Zonsondergang

Lekker varen!

Meerdere dagen op een schip zitten is aan de ene kant best raar, aan de andere kant went het ook  heel snel: alles beweegt, ook als je slaapt of moet werken, je kunt er niet af; aan de andere kant maakt dat het leven ook wel simpel: je kunt niet heel veel anders dan het met elkaar gezellig maken. Geen keuzestress ;)

Varen geeft ook wel een aantal unieke mogelijkheden…zo hebben we bijvoorbeeld een openlucht-kerkdienst op de boeg gehad, en is het heerlijk om savonds laat op het bovenste dek rond te lopen en in het niets te staren, zonondergangen en opkomsten te zien, en je vrij te voelen.

Land in zicht

Verplichte selfie

Hilarische fun-fact: veel mensen (in ieder geval, van mijn leeftijd) proberen hun feestjes altijd zo te vieren dat het niet een standaard “om 8 uur kom je binnen, je krijgt koffie en gebak, zit in een kringetje, en om 10 uur ga je naar huis” feestje wordt…maar de Dutch-night die we eens per week hebben (alle Dutchies samen in 1 cabin) is dus PRECIES dat. Nou wil een vriend van me, Simon, Nederlands leren. Hij is er al vrij goed in, en wilde dus een keer meer naar Dutch night. Hij vond het echt een geweldige manier om een “feestje” te hebben, want in een kringetje kon iedereen elkaar zo goed aankijken :D heerlijk, die cultuurverschillen. 

Vlaggen!

Ons schip aan de kade

Op de woensdag kwamen we aan in Dakar…Heel het schip was volgehangen met allerlei vlaggen van allerlei landen, en bij aankomst in de haven werd er een heel feest gehouden: de first lady van Senegal kwam langs, allerlei ministers kwamen speeches houden (waar ik overigens niets van verstond omdat ze Frans waren), en er waren allerlei muziek- en dansgroepen. Heerlijk dagje al met al =)

Strand in Dakar

De dagen erna bestonden voornamelijk uit werken en Dakar verkennen: aankomen in een nieuw land betekend dat er HEEL veel extra mensen aan boord gaan komen. Day-crew (betaalde krachten uit Senegal zelf), heel veel medisch personeel…in totaal gaat de “bevolking” van het schip van ongeveer 300 naar 550 stijgen. Voor heel veel mensen die in het binnenland gaan werken (tandartskliniek en opleidingscentrum bijvoorbeeld) moeten laptops en telefoons klaargemaakt worden: veel werk dus…En Dakar moet natuurlijk verkend worden. Tot nu toe is dat beetje gemengd qua ervaringen: heel mooie stad, waar zelfs een klimcentrum blijkt te zijn (mn nieuwste verslaving, die ik maandag weer ga bevredigen), maar ook al 1 zakkenrol-poging, en irritante mensen die je een racist vinden als je niets bij ze wilt kopen. Mixed feelings dus! Tot volgende keer….

Onze "basis"

ps: er zijn weinig dingen irritanter dan aankomen bij de wasmachine, merken dat je hem niet aangezet had, en het volgende open tijdsslot uren verder is...