Winter is coming!

Deze titel is misschien wat misleidend, want het wordt hier geen winter. Het zal hier nooit echt koud worden, en al helemaal niet terwijl ik hier ben, en al helemaal niet nu.
Sterker nog: het is warm. HEEL warm....gemiddeld ongeveer 34, met een heel hoge luchtvochtigheid. Als je rondloop in Dakar zweet je je kapot, en als je savonds buiten gaat sporten is het ook nog niet heel erg afgekoeld. Ben wel blij dat ik 90% van de dag binnen in de Airco zit ;)
Waar slaat deze titel dan wel op? Op de patienten! Nog een paar dagen, en dan worden we overspoeld door hordes patienten (voor degenen die de titel nog steeds niet snappen: game of thrones kijken!). Vandaag komen de eerste patienten aan in het "Hope center", en maandag gaan deze patienten door onze screening heen. Aangezien "Hope center" en "Screening" twee nieuwe termen zijn, ga ik ze even uitleggen:
Hope center is een gebouw in de stad (op ongeveer 15 minuten rijden van het schip vandaan) waar patienten die verder weg wonen (de meesten) voor en na hun behandelingen verblijven. Het is een gebouw dat Mercyships heeft gehuurd, en wat is opgeknapt om dit doel te kunnen dienen. Alles is eigenlijk gestripped, geverfd, er zijn bedden ingezet en heel veel leidingwerk is vervangen. Afgelopen zondag ben ik in het Hope center geweest: er waren toen nog geen patienten, maar we konden alvast rondkijken. Als de patienten er eenmaal zijn, is het idee dat je hier s avonds ook heen kunt: dit is eigenlijk vooral voor vermaak: potje voetballen met de kinderen daar, zien hoe de patienten herstellen, praatje maken. Ga dit denk ik ook wel een paar keer doen, schijnt wel goed te zijn voor het besef wat de impact van je werk is ;) Vandaag (de dag dat ik deze blog schijf) ben ik ook naar het Hope center geweest, om bedden in elkaar te zetten...leuke afwisseling van het normale IS werk!

De bedden die we in het Hope center in elkaar hebben gezet

Volgende term: Screening. Screening is eigenlijk al het voorwerk voordat de patienten naar binnen kunnen: patienten hebben een afspraak bij screening, hier worden alle gegevens van de patient opgenomen: lengte, gewicht, geslacht, bloeddruk, en er wordt gekeken of de patienten lichamelijk sterk genoeg zijn om geopereerd te worden. Mijn rol hierin is dat ik met het IS-team deze week de tent voor screening heb ingericht. Computers/printers daarheen, alles aansluiten, benodigde software werkend krijgen (ze moeten allerlei patienten databases kunnen benaderen, resultaten van x-ray's kunnen inzien, etc). Was wel een leuk klusje!
Qua werk was het verder heel veel  kleine verschillende klusjes: Outlook issues, printers die kapot gaan, hardware die kapot blijkt te zijn, harde schijven die vervangen moeten worden door een grotere, mensen die moeten video-conferencen maar nog geen webcam hebben, van alles. Niet perse het meest inspirerende werk, maar door de variatie blijft het leuk, en vooral omdat je heel de dag allerlei verschillende mensen ziet, en iedereen mega dankbaar is als je hun problemen hebt opgelost.
Er is nog een positief iets gebeurd deze week: mijn collega's zijn eindelijk doordrongen van het belang van dagelijkse planking-sessies, dit is een stukje DSW cultuur dat ik heb kunnen exporteren naar Senegal :)

Planken @ MercyShips!

De hele klimwand

Bijna bij de top

Verder ben ik deze week weer verder gegaan met Dakar verkennen:
Heb het klimcentrum voor het eerst bezocht. Moet hier even de kanttekening plaatsen: klimCENTRUM is misschien wat overdreven, het is een klimwand. Toen we er aankwamen leek het echt nergens op, er lagen wat tapijten onder een klimwand (terwijl dat echt matten moeten zijn voor de veiligheid), alles leek rommelig, geen klimschoenen, alles beetje viezig. Maar: toen we eenmaal binnen waren en vroegen naar "escalade", kwam er iemand naar buiten die ineens overal spullen vandaan toverde, de boel beetje aan kant maakte, en toen was het toch wel een leuk klimwandje. Moeilijkheid was variarend van makkelijk tot wel vrij lastig, vind het wel een mooi doel om aan het einde van mn periode hier in ieder geval 1 van de moeilijke routes te kunnen klimmen!
Later diezelfde week zijn we ook met een groepje naar een crossfit-gym geweest. In vlaardingen doe ik ook aan crossfit, en een paar mensen aan boord doen dit ook, dus het leek ons leuk dit hier ook eens te proberen. Van tevoren hadden we allerlei indianen verhalen gehoord over hoe slecht het er hier aan toen ging qua begeleiding, mensen die totaal niet weten waar ze mee bezig zijn....maar dit viel reuze mee! Eigenlijk wel jammer, het had wel leuk geweest om dat eens mee te maken :D Maar goed, zowel klimmen als crossfit zijn wel voor herhaling vatbaar, misschien eens per week, of om de week ofzo.

CrossFit afterfoto

Verder zijn we ook nog een dagje door Dakar gaan reizen: expres met de bus omdat je een stad dan veel meer meemaakt dan in een taxi. En dan komt er dus ook weer iets geks: Dakar is best duur, maar met 8 mensen een uur lang in de bus kost ongeveer 1200 franc (2,50 ofzo). Daar kun je in het gemiddelde restaurantje nog geen biertje van kopen hier...
Maar goed: in de bus dus naar het noord-westen van Dakar: daar kun je naar het meest westelijke puntje van Afrika gaan (van het vasteland Afrika in ieder geval). Daar aangekomen kwamen we tot de conclusie dat Afrikanen schijnbaar niet heel veel hebben met meest-westelijke-puntjes, want er was letterlijk niets. Geen touristen, geen bordje die bevestigd dat je lange reis tot een einde is gekomen op het meest westelijke puntje: NIETS. Google maps bevestigde dat we toch echt goed zaten, maar schijnbaar hebben ze er hier gewoon helemaal niets mee. Zijn toen ook nog verder gereisd naar een vuurturen: dit was het hoogste puntje van Dakar (het valt me wel op dat ik naar "meeste/hoogste" dingen op jacht ben gegaan): mooi uitzicht, leuk verhaal over de vuurtoren. Al met al een leuke dag!

De vuurtoren-dag-groep

Mooi strandje

Uitzicht vanaf de vuurtoren

Leuk nieuwtje is dat ik sinds een paar dagen tot cabin checker benoemd ben: in geval van nood (of, grotere kans, bij een oefening) moet ik in een bepaalde zone van het schip alle cabins gaan checken om te kijken of er nog mensen zijn (kinderen, of mensen die in slaap zijn gevallen, of gewond zijn). Alle cabin checkers bij elkaar checken alle ruimtes van het schip, en zo weten we zeker dat er niemand achterblijft. Gelukkig hebben we nog nooit een echte noodsituatie meegemaakt, maar al wel een paar echte alarmen. Die meldingen bleken achteraf altijd wel mee te vallen: lekkage die bepaalde melders af liet gaan, iets wat was gaan smeulen in een schoorsteen oid.
Het leven op de boot was ook weer erg leuk: aantal nieuwe films gezien, nieuwe spelletjes geleerd, nieuwe mensen leren kennen, goede gesprekken met de nachtbrakers als alle zinnige/saaie mensen al naar bed zijn: heerlijk!

Dit was het weer. Doei! :)

Varen!

Wachten tot de wasmachine en droger klaar zijn is natuurlijk de ideale gelegenheid om een nieuwe blog te schrijven. Buiten dat is er weer een week voorbij, en is er weer een hoop gebeurd…

Cruiseschip dat naast de Africa Mercy lag

De loods vertrekt weer

De vorige blog was vlak voor ik ging varen, en deze blog gaat daar dus mee beginnen. We moesten namelijk van Tenerife naar Senegal varen, ongeveer 1500 kilometer. De planning was om van zaterdagavond tot woensdagochtend te varen, 3 volle dagen en een klein beetje dus. Er zijn best wat regeltjes op een schip, en 1 daarvan is de tijden waarop je “shore leave” hebt, de tijden waarop je van het schip af mag dus…De shore leave verliep op zaterdag 12 uur smiddags, en ik maakte van de gelegenheid gebruik om smorgens nog even snel naar de McDonalds te gaan. Een McDonalds waar ze overigens bier verkochten; wat ik overigens die morgen niet genomen heb. Afijn, als je daarna het schip op loopt is dat best gek: vanaf dat moment weet je dat je 3 dagen lang niet van het schip af gaat kunnen. Rond het avondeten voeren we uit, en ‘s avonds hebben we met een groepje gezellig captain Philips gekeken (een film over piraten die een schip overnemen, lekker in de sfeer zeg maar ;) ).

Zonsondergang

Lekker varen!

Meerdere dagen op een schip zitten is aan de ene kant best raar, aan de andere kant went het ook  heel snel: alles beweegt, ook als je slaapt of moet werken, je kunt er niet af; aan de andere kant maakt dat het leven ook wel simpel: je kunt niet heel veel anders dan het met elkaar gezellig maken. Geen keuzestress ;)

Varen geeft ook wel een aantal unieke mogelijkheden…zo hebben we bijvoorbeeld een openlucht-kerkdienst op de boeg gehad, en is het heerlijk om savonds laat op het bovenste dek rond te lopen en in het niets te staren, zonondergangen en opkomsten te zien, en je vrij te voelen.

Land in zicht

Verplichte selfie

Hilarische fun-fact: veel mensen (in ieder geval, van mijn leeftijd) proberen hun feestjes altijd zo te vieren dat het niet een standaard “om 8 uur kom je binnen, je krijgt koffie en gebak, zit in een kringetje, en om 10 uur ga je naar huis” feestje wordt…maar de Dutch-night die we eens per week hebben (alle Dutchies samen in 1 cabin) is dus PRECIES dat. Nou wil een vriend van me, Simon, Nederlands leren. Hij is er al vrij goed in, en wilde dus een keer meer naar Dutch night. Hij vond het echt een geweldige manier om een “feestje” te hebben, want in een kringetje kon iedereen elkaar zo goed aankijken :D heerlijk, die cultuurverschillen. 

Vlaggen!

Ons schip aan de kade

Op de woensdag kwamen we aan in Dakar…Heel het schip was volgehangen met allerlei vlaggen van allerlei landen, en bij aankomst in de haven werd er een heel feest gehouden: de first lady van Senegal kwam langs, allerlei ministers kwamen speeches houden (waar ik overigens niets van verstond omdat ze Frans waren), en er waren allerlei muziek- en dansgroepen. Heerlijk dagje al met al =)

Strand in Dakar

De dagen erna bestonden voornamelijk uit werken en Dakar verkennen: aankomen in een nieuw land betekend dat er HEEL veel extra mensen aan boord gaan komen. Day-crew (betaalde krachten uit Senegal zelf), heel veel medisch personeel…in totaal gaat de “bevolking” van het schip van ongeveer 300 naar 550 stijgen. Voor heel veel mensen die in het binnenland gaan werken (tandartskliniek en opleidingscentrum bijvoorbeeld) moeten laptops en telefoons klaargemaakt worden: veel werk dus…En Dakar moet natuurlijk verkend worden. Tot nu toe is dat beetje gemengd qua ervaringen: heel mooie stad, waar zelfs een klimcentrum blijkt te zijn (mn nieuwste verslaving, die ik maandag weer ga bevredigen), maar ook al 1 zakkenrol-poging, en irritante mensen die je een racist vinden als je niets bij ze wilt kopen. Mixed feelings dus! Tot volgende keer….

Onze "basis"

ps: er zijn weinig dingen irritanter dan aankomen bij de wasmachine, merken dat je hem niet aangezet had, en het volgende open tijdsslot uren verder is...

Here I am!

Here I am!

Voor ik vertrok twijfelde ik heel erg of ik een blog wilde gaan maken/bijhouden, wilde er vooral geen verplichting toe voelen...maar na een dag of 10: here I am!

De komende tijd ga ik proberen om door middel van wat blogs en fotos een idee te geven wat ik hier nou allemaal doe. Dat mijn spelling over het algemeen slecht is weet ik, maar ik zal proberen de verhaaltjes in ieder geval leuk en boeiend te houden ;)

Warm ontvangst

Oke, dus: vorige week zondag kwam ik aan, en vanaf het begin af aan was het eigenlijk gelijk al een warm bad waar ik in terecht kwam: bij de poort van de shipyard (sorry als ik teveel Engelse woorden gebruik, maar behalve dat dat heel hip is, is het ook de voertaal aan boord en zijn veel plekken/objecten gewoon Engels nu in mijn hoofd...) werd ik gelijk al door een groepje mercy-shippers meegenomen, en was het absoluut niet toegestaan mijn eigen bagage te dragen. Het waren stuk voor stuk super aardige mensen, die me gelijk al het idee gaven dat ik ze jaren kende. Bij de receptie was het niet anders, echt IEDEREEN was de vriendelijkheid zelve...zo erg dat ik me bijna zorgen ging maken dat ik mijn sarcastische kant de komende paar maanden moest gaan verbergen. Sidenote: dat is nu al gefaald, ze hebben al door dat ik sarcastisch ben :D

Afijn, mijn moeder (ouders waren op vakantie op het eiland en gingen naar de open dag van de Africa Mercy, maar mn vader was ziek en kon niet mee) kreeg een rondleiding, en ik kreeg wat papieren die ik moest onderteken en kreeg toen mijn cabin te zien. Dat was wel ff schrikken :D Een redelijk krap, muf kamertje, waar een paar stapelbedden stonden die je met gordijntjes af kon sluiten. Maar goed: heel veel doe je daar toch niet behalve slapen.

Fototje bij het schip

Arbeid!

De dag na aankomst kon ik gelijk beginnen met werken...of nouja, beetje rondgeleid worden door de IS (information services, mijn afdeling) ruimte, de servers zien, voorraadhok bekijken en weet ik het allemaal, en daarna aan de slag. Samengevat is het werk eigenlijk een beetje het mannusje-van-alles zijn op gebied van ICT: mensen helpen met niet functionerende mail, laptops, geheugen bijprikken, printercardridges vervangen, etc. Maar, er zijn ook wel dingen die echt schip-specifiek zijn: het securen van alles: we zouden een paar dagen na mijn aankomst gaan varen, en aangezien de Africa Mercy een oude train-ferry is die is gemaakt voor het pendelen tussen Denmarken en Zweden, is hij niet heel vriendelijk richting het vervoeren van mensen over de atlantische oceaan: alles schommelt nogal. Dit betekend dus dat monitors omvallen, bureaustoelen gaan rollen, printers verschuiven en van tafels afvallen...dus dat moet allemaal ge-secured worden: vastzetten met spanbanden, klitteband, etc. De shipyard periode wordt ook gebruikt om nieuwe dingen in te slaan en rommel af te voeren, dus regelmatig op en naar naar containers om dingen weg te brengen of in te laden....er gebeurd ook echt vanalles in die shipyard, echt overall zijn mensen bezig met het fixen van Airco's, stuurinrichtingen, nieuwe sataliet ontvangers: het is echt ongeloofelijk hoeveel er aan boord van zo'n schip is.

Sociaal leven

Maar goed: genoeg over werk, ik ga wat meer vertellen over het sociale leven aan boord. Kort gezegd vind ik dat tot nu toe geweldig....Op avond 1 zat ik al ticket to ride te spelen met een groepje mensen, op dag 2 zaten we lekker te bieren in een strandtentje (HA, geloofden jullie echt dat ik vier maanden zonder alcohol zou gaan overleven :D), en zo ging het iedere avond. Eigenlijk is het vanaf opstaan tot naar bed gaan altijd gezellig: qua ontbijt zit je vaak al met wat vrienden aan tafel (hoewel ik dat soms probeer te vermijden, ik ben al geen ochtendmens, en moet hier om half 8 ontbijten), met de lunch weer hetzelfde, en savonds is er eigenlijk altijd genoeg te doen: ik probeer vaak te beginnen met sporten in een veels te klein, warm hok (je kunt er niets "overhead" doen voor de kenners, omdat het te laat is). Vaak improviser ik liever iets op het bovenste dek. Hierna ga ik vaak met een groepje mensen spelletjes spelen, rondlopen en biertjes doen in de stad, of nog even een afleveringetje van Casa de Papel kijken op bed als ik geen zin heb in mensen. 

Santa Cruz bezoeken

Bij de vulkaan van Tenerife

Mijn eerste volle weekend was ook echt helemaal top: met een huurauto zijn we met een groepje het eiland rondgereden (Tenerife inmiddels)....man, wat een geweldige dag, het had alle elementen van een goede roadtrip: een auto (duh...?), leuke mensen, lekker eten, biertjes, een wandeling door een mooi gebied, uitzicht over echt bizar mooie plekken, en meezingen met slechte muziek in de auto. 

Tenerife is erg mooi

Varen

Voor de oplettende lezer: we zijn inderdaad in Tenerife: we zijn afgelopen vrijdag vanaf Gran Canaria naar Tenerife gevaren: volgens mij omdat de kapitein zn nieuwe stuurinrichting wilde proberen en omdat de shipyard duurder is om gedockt te zijn dan een normale haven...zoiets. 

Weggesleept worden door een sleepboot

Anyway: een dag varen is ook erg leuk: met sleepboten de haven uitgesleept worden, dan varen, seasickness medicatie innemen, en proberen normaal te werken terwijl je probeert te voorkomen dat je bureaustoel iedere keer wegrolt. Komende zaterdag vertrekken we naar Senegal...die tocht zou iets van 3 dagen moeten duren, dus geen idee hoe dat dat wordt, slapen op een varend schip...wordt vast leuk :D

Oke, dit is het voor deze keer. Tot de volgende keer!

Nog een sleepbootje!